Eylem nedir? Sanskrit dilinde “karma” olan eylem; davranışlarımız, hareketlerimiz, ortaya çıkardığımız işler ve aynı zamanda düşüncelerimizdir. Sadece somut şeyleri eylem olarak tanımlamayız. Çünkü eylem önce zihinde başlar. Düşündüklerimiz bizi harekete, yaratıma götürür. O yüzden düşüncelerimiz ile somut olarak yaptıklarımız uyum içinde olmalıdır. Söz zihinde, zihin de sözdedir. Düşündüklerimizi söze döküp dökmediğimiz veya söze döktüklerimizi düşünüp düşünmediğimiz çok önemlidir. Söyleyebileceğimiz şeyleri düşünme ve düşündüğümüz şeyleri söyleyebilme pratiğini disiplinli bir şekilde uyguladığımızda zihinde varolan düşünce ile ortaya konan yaratım uyumlanmış olur.
Kişiyi eylemlerde saflaşmaya götüren kadim öğretilerden biri yogadır. Eylemlerin ve düşüncelerin içindeki kirlilikleri ortadan kaldırmak; iyi eylemlere ve iyi düşüncelere yönlenmek ve en nihayetinde iyinin-kötünün ortadan kalktığı eylemsizlik haline yani saf bilince ulaşmak yoganın öğrettiği en temel şeylerden biridir.
Eylemlerde saflaşmak derken neyi kast ederiz peki?
Eylemlerin saf olması, eylemlerin içinde beklenti bulunmamasıdır. Örneğin, yoga hocası olarak bir handstand workshop’u hazırlıyoruz. Niyetimiz herkese workshop’u sevdirmek ve herkesi bir günde hansdtande kaldırmak ise bu saf bir eylem değildir çünkü içinde beklenti barındırır. “Ben elimden gelenin en iyisini hazırladım ve bütünün hayrına olsun diyerek oluruna bıraktım.” diyorsak, işte o zaman bu eylem saf bir eyleme dönüşür.
Veya yine bir yoga hocası olarak hayır işi yaptığımızı düşünelim. Huzurevine gidip, orada kalan kimselerle vakit geçirdiğimizi ve onlara nefes çalışmaları yaptırdığımızı varsayalım. “Ne kadar iyi yaptım, benim sayemde hoş zaman geçirmiş oldular. Umarım artık daha sağlıklı olurlar.” düşüncesi geçiyorsa zihnimizden, bu eylem bir beklenti barındırır ve yine saf bir eylem değildir. Çünkü unutmamak gerekir ki biz sadece olana aracılık ederiz. Olan şeyi dağıtmaya aracılık ederiz. El vazifesi görürüz. Olmayan bir şeyi yaratıp dağıtmayız. El vazifesi gördüğümüzü idrak ettiğimizde beklenti ortadan kalkar ve bu da eylemde saflığı getirir.
Eylemleri saflaştırmaya giden yol öncelikle, kötü karmadan uzaklaşıp iyi karmalar yaratmaktan geçer. İyi karmalar yaratırken ise, yukarıda açıkladığımız gibi beklentilerden uzak kalabilmekten ve eylemlerin sonucunu bütünün hayrına bırakabilmekten geçer.
Yol kendimizedir. Özümüzedir. Bunun için de eylemlerimizi, pratiğimizi, gelişimimizi izlemek, hayatımızın gözlemleyicisi olmak şarttır. Namaste!
Editör: Simge Ural
Comments